KLUCZOWE CECHY

  • Dobra zimotrwałość
  • Dobrze się przyjmuje, także z mieszankami traw
  • Doskonała strawność dzięki wysokiej zawartości białka
  • Intensywny rozwój początkowy – lepszy niż w przypadku koniczyny białej
  • Odporność na choroby korzeni (fuzarioza, rizoktonioza, biała pleśń)
  • Wysokość roślin 15–20 cm

wieloletnia

15 – 20 kg/ha
(przy zasiewie solo)

marzec – wrzesień

Koniczyna czerwona = wysokobiałkowa pasza i nawóz zielony

Koniczyna czerwona to nie tylko roślina pastewna bogata w białko, ale funkcjonuje także jako nawóz zielony, przygotowujący glebę pod kolejne zasiewy. Uprawa koniczyny czerwonej niesie ze sobą wiele korzyści. Rolnicy już od 18 wieku wiedzą, jak mogą dla swojego dobra wykorzystać właściwości koniczyny.

Koniczyna czerwona – roślina pastewna, ale także praktyczny nawóz zielony

Bardzo często nasiona koniczyny czerwonej można kupić w mieszance z innymi gatunkami traw. Właściwe proporcje mieszanki pozwalają na podniesienie jakości paszy, ale także wpływają korzystnie na darń.

Obok wykorzystania w charakterze rośliny pastewnej, warto jest też uprawiać koniczynę czerwoną ze względu na jej korzystny wpływ na glebę. Koniczyna czerwona, jak inne motylkowate, wytwarza na korzeniach bakterie brodawkowe, które asymilują azot z powietrza i przekazują go do gleby. W ten sposób koniczyna przyczynia się do podniesienia zawartości azotu i do lepszego wzrostu roślin następczych uprawianych na tym stanowisku.

Najlepsze stanowisko, czyli koniczyna czerwona i jej wymagania

Zanim zdecydujemy się na uprawę koniczyny czerwonej należy sprawdzić, czy dane stanowisko jest odpowiednie. Koniczyna najlepiej rośnie na stanowiskach bogatych w próchnicę, o pH co najmniej 5,5. Niemniej jednak koniczyna jest w stanie sobie także całkiem dobrze poradzić na glebach nieco uboższych. Z całą pewnością nie mogą to być jednak stanowiska suche, piaszczyste oraz gleby bagienne. Dobrze jest przed siewem przeprowadzić na danym stanowisku wapnowanie.

Drugim aspektem jest dobre zaopatrzenie w wodę, ponieważ rośliny koniczyny czerwonej potrzebują od około 600 do 800 mm opadów rocznie. Gleba powinna być luźna, aby nie powstawały zastoiska wodne, których koniczyna nie lubi. Jeżeli latem występują długotrwałe okresy suszy, to należałoby rozważyć nawadnianie stanowiska z koniczyną, aby uniknąć zahamowania jej wzrostu.

Właściwy siew koniczyny czerwonej i jej pielęgnacja

Uprawa koniczyny czerwonej jest relatywnie prosta. Jest tylko kilka zasad, których należy przestrzegać. Na etapie przygotowania stanowiska należy zadbać o eliminację chwastów oraz dobre rozdrobnienie gleby. W tak przygotowaną glebę wysiewa się nasiona na głębokość około 0,5 cm. Ponieważ kiełkowanie koniczyny jest zależne od dostępu światła, nie należy wysiewać nasion na głębokość większą niż 1 cm. Norma wysiewu wynosi od 15 do 20 kg/ha. Można ją rozsiewać w siewie rzutowym. Jeżeli jednak decydujemy się na siew rzędowy, to należy zachować odstęp rzędów na poziomie 12 – 16 cm. Po siewie należy przeprowadzić wałowanie.

Koniczynę czerwoną można także wysiewać wiosną jako podsiew w zbożach. W tym wypadku siew można przeprowadzić od połowy marca, ale zasadniczo koniczynę czerwoną można wysiewać aż do sierpnia. Jeżeli decydujemy się na wysiew latem, to należy wysiać koniczynę w siewie czystym. Ważne jest także, że koniczyna czerwona nie toleruje sama siebie i innych roślin bobowatych, dlatego należy zachowywać co najmniej 5-letnią przerwę w uprawie na danym stanowisku koniczyny po koniczynie lub innych motylkowatych.

W pierwszym roku uprawy pierwsze koszenie koniczyny czerwonej należy przeprowadzić jeszcze przed kwitnieniem, ponieważ w przeciwnym wypadku istnieje ryzyko znacznego osłabienia roślin i obniżenia zimotrwałości. Nie jest też konieczne ponowne nawożenia koniczyny czerwonej.

Najlepsze plony koniczyny w drugim roku uprawy

W drugim roku uprawy, po dobrym przezimowaniu, koniczyna czerwona zaczyna kwitnąć już wiosną. Rośliny należy kosić po osiągnięciu 15 – 20 cm wysokości. Należy uważać, aby nie ścinać ich poniżej wysokości 7 cm, aby możliwe było szybkie, ponowne zakwitnięcie. Koszenie najlepiej jest przeprowadzić tuż po rozpoczęciu kwitnienia, ale – co ważne – przy suchej pogodzie. Przy dobrych warunkach, w drugim roku uprawy można liczyć na 2 – 3 pokosy ze zbiorem na poziomie około 300 kg/ha. Po zbiorach koniczynę należy wysuszyć i oczyścić.

Najważniejsze informacje w pigułce

Gdzie rośnie koniczyna czerwona?

Koniczyna czerwona preferuje dobrze rozdrobnione i bogate w próchnicę stanowiska. Gleby suche i piaszczyste, ale także torfowe nie są odpowiednie dla koniczyny czerwonej. Odczyn pH gleby powinien wynosić co najmniej 5,5.

Kiedy można siać koniczynę czerwoną?

Koniczyna czerwona może być siana od marca do sierpnia.

Na kiedy przypada okres kwitnienia koniczyny czerwonej?

W pierwszym roku uprawy koniczyna czerwona kwitnie przeważnie we wrześniu, przy czym ważne jest, aby ją skosić przed zakwitnięciem. W drugim roku koniczyna czerwona zakwita już wiosną.

Kiedy kosić koniczynę czerwoną?

Generalnie koniczynę czerwoną kosi się na początku – do połowy sierpnia w pierwszym roku uprawy, w kolejnych pierwsze koszenie przeprowadza się już wiosną.