Jakość kiszonki

Od ziarna do silosu
– farmsaat Twój ekspert w temacie kiszonek

A jak to się przekłada na korzyści rolnika i jego zwierząt? Z kiszonkami farmsaat rolnicy mogą:

  1. podnieść wydajność hodowli
  2. obniżyć koszty
  3. wykorzystać optymalnie zasoby ziemi
  4. poprawić ekonomikę swojego gospodarstwa.

Nasz wspólny cel:
zdrowe, wydajne stada i optymalne wykorzystanie zasobów

Wieloletnie pozytywne opinie ze strony naszych klientów odnośnie do naszych odmian kiszonkowych skłoniły nas do podjęcia w sezonie 2019/2020 doświadczeń polowych. W tym roku mamy już trzecią edycję tych doświadczeń. Już pierwsze dwa sezony badań z niemal 150 próbami pokazały, że w środku kiszonek farmsaat jest więcej niż nam się wydaje!

Wyniki mówią same za siebie:

Wskaźnik NDF-30 (strawność NDF po 30 godzinach) był wyższy od średniej* o 5,22 pp.

Ale jak to jest możliwe? Czy kukurydze nie są takie same? Wg nas nie! Jakość kiszonki zależy od bardzo wielu czynników. Prowadząc samodzielnie hodowlę pod gołym niebem, zbieramy całą masę praktycznych informacji o potencjale i cechach odmian. Dzięki temu możemy odpowiednio wcześnie selekcjonować je według określonych parametrów. Każda nowa odmiana, jaką rozwijamy we współpracy z rolnikami, przed wejściem do szerokiej sprzedaży jest intensywnie testowana pod kątem poszczególnych wymogów jakościowych w doświadczeniach ścisłych. Ponadto nasi działający lokalnie doradcy dbają o to, aby klienci mogli z oferty wybrać odmianę najbardziej odpowiednią do warunków swojego gospodarstwa, zapewniającą maksymalizację jakości i wysokości plonu.

Dzięki istotnemu wzrostowi strawności naszych kiszonek wzrasta wydajność mleka, a koszty hodowli spadają.

* średnia ze wszystkich pozostałych prób ocenianych w laboratorium

Nie jesteś rolnikiem? Wyjaśnimy Ci, czym jest kiszonka z kukurydzy:

Co to jest kiszonka z kukurydzy?

Kiszonka z kukurydzy przygotowywana jest za całych roślin. Ważny jest w tym wypadku dobór właściwej odmiany, ponieważ nie każda odmiana kukurydzy w jednakowym stopniu nadaje się na surowiec do kiszonki. Pod koniec dojrzałości mlecznej lub na początku dojrzałości woskowej kosi się nadziemne części roślin kukurydzy i rozdrabnia drobne frakcje od 0,5 do 5 cm. Udział suchej masy powyżej 30% zapewnia łatwe i należyte rozdrobnienie ziarniaków w sieczkarni kombajnu.

Jak powstaje kiszonka z kukurydzy?

Skoszoną kukurydzę ubija się w silosach i przykrywa szczelnie folią. Należyte ubicie, które usuwa nadmiar powietrza, a także szczelne okrycie silosu mają kluczowe znaczenie dla właściwego przebiegu procesu zakiszania, ponieważ w przeciwnym wypadku rozpocznie się proces tlenowego rozkładu kiszonki przez grzyby i bakterie. We właściwie przygotowanym do zakiszania materiale, z uwagi na brak tlenu i jednoczesną obecność cukru resztkowego, zachodzi proces fermentacji mlekowej, w wyniku której rozdrobnione rośliny kukurydzy są zakiszane i konserwowane.

Do czego używa się kiszonki z kukurydzy?

Kiszonka z kukurydzy używana jest jako pasza objętościowa do karmienia przeżuwaczy, przede wszystkim bydła. Przeżuwacze są w stanie wytwarzać potrzebną do życia energię nie tylko z bogatych w składniki odżywcze ziaren, ale także częściowo z trudno dostępnych włókien pozostałych części roślin kukurydzy. Kiszonka kukurydzy w postaci tzw. CCM (corn-cob-mix) używana jest także do żywienia trzody chlewnej. W tym wypadku jednak kiszonkę zakisza się wyłącznie z kolby kukurydzy (osadki i ziarniaki), a nie całe rośliny. Trzecią możliwością wykorzystania kiszonki z kukurydzy jest produkcja biogazu. W Polsce ciągle jeszcze kiszonka z kukurydzy nie jest najważniejszym substratem, ale już u naszych zachodnich sąsiadów, to właśnie z niej wytwarza się najwięcej biogazu.

Dlaczego kiszonka z kukurydzy jest tak wyjątkowym źródłem energii?

Kiszonka z kukurydzy jest bogatym źródłem energii dzięki zawartej w ziarniakach skrobi. Jeżeli kukurydza została zebrana we właściwym stadium, to skrobia ma postać tzw. skrobi długołańcuchowej, która rozkładana jest nie w żołądku, ale dopiero w jelicie. To jest bardzo ważne w przypadku przeżuwaczy, które rozdrabniają pokarm w żwaczu tylko w ograniczonym stopniu i dlatego nie są w stanie strawić ziaren kukurydzy i ostatecznie wydalają je w stanie niestrawionym.